มายาเล่ห์รัก

                “ชอบแบบนี้ก็ไม่บอกนะ ยัยทอม” ร่างสูงจับใบหน้าของตัวเองที่มีรอยแดงขึ้นจนเห็นเป็นรอยมือบางของคนที่อยู่ตรงหน้า ร่างบางตรงหน้ารีบหาทางหนีทีไล่ แต่ก่อนที่จะได้หนีและเคลื่อนไหวใดๆ ร่างบางก็ตกไปอยู่ในอ้อมกอดของคนที่โดนตบ

                “กรี๊ดดดดด!!!!! ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ไอ้ลามก ปล่อยฉานนนนนนนน” ร่างบางดิ้นอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งของคนตัวสูง โดยที่ไม่รู้ว่าร่างกายของทั้งสองคนเสียดสีกัน ทำให้ร่างสูงต้องข่มอารมณ์บางอย่างที่เกิดขึ้น ยิ่งได้กลิ่นหอมจางๆจากเส้นผมที่ยาวเพียงแค่ประบ่า แต่นิ่มราวกับแพรไหม และกลิ่นแป้งเด็กที่หอมราวกับดอกไม้ ร่างสูงใช้แขนรัดเอวคอดแน่ขึ้นไปอีก ทำให้ร่างบางรู้สึกถึงบางอย่างที่เกิดขึ้นกับชายหนุ่ม เลยทำให้หยุดดิ้นโดยทันที

                   “จะมาเป็นแม่ของลูกฉันก็ต้องมาเป็นเมียฉันก่อนสิ ยัยทอมบอย” ร่างสูงหมายตาที่ริมฝีปากอิ่มสีแดงราวกับลูกเชอรี่ชั้นดี ร่างบางเหมือนจะรู้รีบยกขึ้นมือปิดปากของตัวเอง แต่ไม่ทันการเมื่อร่างสูงก้มลงปิดปากของคนร่างตัวเล็กแต่แสนจะพยศ

                   “อื้ออ!!”

………………..///…………………………………..///……………………………………///…………………………….

                 ‘เพียะ!!!!’

                    เสียงจากฝ่ามือของคนตัวเล็กกระทบกับใบหน้าสวยระดับนางแบบชั้นแนวหน้าของต่างประเทศทันที ที่คำไม่เหมาะไม่สมควรในการว่า ด่า ทอ บุพการีของเธอ ร่างสูงที่เดินตามเข้ามาทีหลังเห็นเหตุก็ตกใจรีบเข้าไปดูนางแบบสาวที่ตั้งใจล้มลงเพื่อเรียกคะแนนความสนใจจากคนที่พึ่งเดินเข้ามา

                   ร่างบางเห็นที่ทุกคนมองมาก็เศร้า ละอายใจที่ทำให้เกิดเรื่องแต่สิ่งที่ทำให้ร่างบางรู้สึกเหมือนกับหัวใจมีมีดนับพันเล่มปักเข้ามา ร่างสูงเข้าไปช่วยพยุงร่างนางแบบสาวให้ลุกขึ้นยืน นางแบบสาวเห็นแววตาอันน้อยใจและเจ็บปวดของร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้าก็ทำเป็นจะล้มลงอีก ทำให้ร่างสูงอุ้มขึ้นมาแนบอกและกลับจะเดินออกไป แต่มิวายสั่งว่า

                   “ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้นะ ว่าคนทำผิดควรทำยังไง” แล้วเดินออกไปอย่างไม่หันกลับมามองร่างเล็กที่บัดนี้ดวงตากลมโต มีน้ำใสๆคลออยู่เต็มทั้งสองข้าง ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์รีบเข้ามาหาร่างเล็กทันที ก่อนจะได้มีคนพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เลขาสาวสวยของร่างสูงเห็นรอยเลือดตรงฝ่ามือของร่างเล็กก็หน้าซีดเผือด

                  “น้องเปรียว!!!!”